ژانویه 8, 2019مقالات آموزشی در خصوص سرطانممکن است تاکنون شنیده باشید که برای یکی از نزدیکان و اطرافیانتان از شیمی درمانی و یا رادیوتراپی استفاده شده باشد. معمولأ در فرهنگ عامه این چنین القا شده که هر کس احتیاج به شیمی درمانی و یا رادیوتراپی داشته، حتمأ وضعیتش خیلی وخیم بوده و به یک بیماری لاعلاج دچار شده است. همچنین سوالات زیادی از جانب بیمارانی که تحت شیمی درمانی و یا رادیوتراپی قرار می گیرند مطرح می شود که دلیل آن، عدم اطلاع از دلیل درمان هایی است که برایشان انجام می شود. البته در این میان نقش پزشک معالج که موظف به توضیح کامل در مورد نوع و چگونگی درمان و عوارض آن برای بیمار می باشد، غیر قابل چشم پوشی است. در این مقاله سعی شده تا به زبان ساده در مورد شیمی درمانی و رادیوتراپی و همچنین عوارض آن ها توضیح داده شود. شیمی درمانی چیست؟ در سرطان های غده ساز، یعنی سرطان هایی که در عضوی از بدن (مثل پستان، مری، معده، پوست، …) تجمعی از سلول ها به صورت یک لکه و یا یک گلوله و امثالهم پیدا می شود، به دلیل ماهیت ضخیم و توپر آنها، هم از نظر دسترسی مواد شیمیایی و هم از نظر نفوذ مناسب پرتوها به عمق تومور، با محدودیت مواجه هستیم. (در این مقاله صحبتی از سرطان های خونی نمی کنیم). پس انتخابی ترین و اولین درمان در این بیماران جراحی است یعنی جراحان سعی می کنند که با عمل جراحی، کل تومور را (قسمتی که در هنگام جراحی با چشم دیده می شود) و همچنین بافت های اطرافش را خارج کنند. این کار برای تومورهای غیر سرطانی کافیست و آنها نیاز به انجام درمان تکمیلی ندارند. نیاز به توضیح نیست که پزشکان بوسیله آزمایش پاتولوژی از بیوپسی (نمونه برداری) قبل از عمل و یا حین عمل (فروزن سکشن) متوجه شده اند که که تومور بیمار سرطانی یا غیرسرطانی است. اما برای تومورهای سرطانی با مشکلات بیشتری مواجهیم. مهمترین مشکل، ماهیت خود تومور است. تومور سرطانی به توموری میگویند که حتی یک سلول آن می تواند از جای خود کنده شده و توسط جریان خون به اعضای دیگر بدن (مثل کبد و یا ریه و یا هر عضو دیگری) رفته و عین همین تومور مادر را در آن مکان هم ایجاد کند. نکته مهم آن است که این یک سلول با هیچ وسیله ای قابل تشخیص نیست یعنی هیچ پزشکی نمیتواند مطمئن باشد که تا قبل از تشخیص بیماری، این حرکت سلولی (که به آن متاستاز می گویند) صورت نگرفته و ریشه یک تومور در جای دیگر بدن بیمار ایجاد نشده است. و از طرف دیگر هم در هنگام عمل جراحی با توجه به اینکه رگ های خونی بریده می شوند، همواره امکان این هست که باز هم سلولی از تومور به همراه جریان خون به قسمت دیگری از بدن انتقال پیدا کند. بنابراین تنها راهی که با درصد بالایی از موفقیت بتواند سلول های احتمالی را در هرجای بدن از بین ببرد، دسترسی به سلول از همان طریقی است که منتقل شده، یعنی جریان خون. درمان از راه جریان خون، همان شیمی درمانی است با این فرض حتی مصرف یک استامینوفن ساده هم میتواند شیمی درمانی تلقی شود. اما در اطلاق خاص، به داروهایی که برای درمان سرطان استفاده می شود و روی همه سلول ها از جمله سلول های خونی تاثیر میگذارند، شیمی درمانی گویند. شیمی درمانی معمولأ بعد از همه جراحی های سرطان و خارج کردن توده ها انجام می شود (مگر یکی دو سرطان خاص). مفهوم شیمی درمانی یعنی درمان بیماری ها بوسیله داروهای شیمیایی (در مقابل داروهای گیاهی و یا روش های غیر دارویی مثل رادیوتراپی و …) دو نوع شیمی درمانی وجود دارد: ۱- شیمی درمانی عمومی که در آن از داروهایی استفاده می شود که بر روی همه سلول های بدن تاثیر میگذارند اما تجمع و تاثیرشان در تومورهای سرطانی بیشتر است. از عوارض این داروها آن است که برخی سلول های سالم مثل سلول های دفاعی بدن، و یا سلول های خونساز و یا حتی سلول های پیاز مو را هم از بین می برند که قائدتأ باعث ایجاد کم خونی و یا پایین آمدن توان دفاعی بدن در مقابل عفونت ها و یا ریزش مو می شود. البته با اتمام شیمی درمانی، این سلول ها دوباره قابلیت ترمیم دارند و مثلأ مدتی پس از اتمام شیمی درمانی، موهای بیمار دوباره رشد می کنند ۲- شیمی درمانی اختصاصی (هدفمند) که در آن از داروهایی استفاده می شود که به طور اختصاصی فقط روی سلول های سرطانی اثر می کنند و عوارض داروهای شیمی درمانی عمومی را ندارند. البته نکته اینجاست که هنوز برای همه انواع سلول های سرطانی داروی اختصاصی کشف نشده و فعلأ در چند مورد سرطان خاص مثل بعضی انواع سرطان پستان و یا سرطان پروستات و چند سرطان دیگر می توان از داروهای هدفمند استفاده کرد که اگر برای بیماری شما و یا اطرافیانتان دارویی اختصاصی وجود داشته باشد، قطعأ پزشکتان از آن دارو استفاده خواهد کرد. مثلأ داروی هرسپتین در دسته داروهای شیمیایی هدفمند قرار می گیرد یعنی به صورت خاص و انتخابی فقط بر روی سلول های سرطان پستان از نوع Her2 تاثیر میکند و با توجه به اینکه روی هیچ سلول دیگری اثر نمیکند طبعا کم خونی و یا ریزش مو هم به وجود نمی اورد. همانطور که تاموکسیفن هم دارویی هدفمند است و فقط روی سلول های تولیدکننده استروژن اثر میکند و در سرطان های پستان هرمونی استفاده می شود. برای اطلاع از انواع سرطان پستان به مقاله “عود سرطان پستان” در همین وب سایت و با کلیک بر روی لینک زیر مراجعه فرمایید

عود سرطان پستان

ضمنأ تعداد زیادی از بیماران می پرسند که آیا خوردن داروها به صورت قرص هم شیمی درمانی است؟ در پاسخ باید گفت بله. این دسته از داروها هم در نهایت با جذب از طریق دستگاه گوارش وارد جریان خون می شوند و به محل مورد نظر دسترسی پیدا می کنند. شیمی درمانی در دو مورد قبل از عمل جراحی انجام میشود: ۱- وقتی غده سرطانی به صورت منتشر است یعنی مثلأ در یک پستان چند توده همزمان وجود دارد و همه هم کوچک هستند. ۲- وقتی یک توده خیلی بزرگ است و امکان جراحی راحت وجود ندارد، با شیمی درمانی قسمت های سطحی توده را لایه به لایه برمیدارند تا کوچکتر شود. نکته مهم آن است که تعریف بزرگی و کوچکی غده برای هر بافت و عضو بدن فرق میکند. مثلأ تومور پستان تا یک سانت، یک تومور کوچک محسوب میشود اما تومور پانکراس( لوزالمعده) حتی نیم سانتش هم توموری بزرگ محسوب میشود. همانطور که گفته شد، شیمی درمانی یعنی ارسال دارو از طریق خون. پس هر کجا که دسترسی خونی در بدن وجود ندارد، شیمی درمانی هم قابل انجام نیست. یعنی مثلأ در تومورهای مغزی و بعضی از انواع تومورهای استخوانی نمیشود شیمی درمانی انجام داد. البته برخی از انواع داروهای شیمی درمانی را در موارد خاص به داخل نخاع تزریق می کنند. (حالا این پرسش پیش می آید که پس داروهایی که برای تومورهای استخوانی تجویز می شود چیست؟ داروهای تجویز شده در این موارد، کارکردشان با داروهای معمولی شیمی درمانی متفاوت است و ذاتأ نمیتوانند تومور استخوانی را از بین ببرند بلکه آن را کنترل می کنند و از پیشرفت تومور جلوگیری می کنند) دلیل اینکه شیمی درمانی در طی جلسات متعدد و با فاصله زمانی انجام میشود این است که آن سلول موذی که ذکرش رفت هم از راه های مختلف با شیمی درمانی مقابله میکند و میتواند خودش را محافظت کند و با یک دوره استراحت دوباره جوانه بزند پس باید چند دوره شیمی درمانی کنیم تا اولأ هر وقت جوانه زد حمله کنیم و ثانیأ رسیدن و تجمع دارو در بافت های مختلف، متفاوت است پس باید چند دوره شیمی درمانی کرد تا مطمئن شویم که دارو به اندازه کافی به همه بافت های مورد نظر رسیده است. با تمام این صحبت ها، ممکن است آن سلول موذی به نحوی در محلی مخفی شده باشد که از دسترس دارو خارج باشد که یکی از دلایل عود و یا متاستاز در سال های بعد خواهد بود. البته این سوال مطرح می شود که در افرادی که شیمی درمانی و رادیوتراپی را کامل انجام داده اند، پس چرا بیماری دوباره احتمال عود دارد؟. زیرا اولأ همانطور که ذکر شد، سلول ممکن است با همه این تمهیدات از بین نرود و ثانیا اینکه در موارد زیادی (خصوصأ در بیمارانی که به هر عنوان و مثلأ به دلایل ژنتیکی، استعداد تومور زایی دارند) ممکن است بافت سالم آنها بعد از مدتی پس از بیماری، دوباره به بافت توموری تبدیل شود و روز از نو و روزی از نو. به همین دلیل هم هست که گفته می شود که بیمار به هیچ وجه نباید پس از درمان به همان نحوه ای زندگی کند که تا قبل از ابتلا می کرده و می بایست روش زندگی خود را اصلاح کند و از عوامل خطر حتی الامکان دوری کند. برای اطلاع از عوامل خطر سرطان، به مقاله “سرطانزاها و عوامل خطر سرطان (چگونه از سرطان پیشگیری کنیم)” در همین وب سایت و با کلیک بر روی لینک زیر مراجعه کنید.

سرطانزاها و عوامل خطر سرطان ( چگونه از سرطان پیشگیری کنیم؟)

منابع: https://www.nhs.uk/conditions/chemotherapy https://www.cancerresearchuk.org/about-cancer/cancer-in-general/treatment/chemotherapy رادیوتراپی چیست؟ تکنیک رادیوتراپی در واقع استفاده از اشعه های مضر به منظور از بین بردن سلول های سرطانی است. وقتی میگوییم اشعه مضر، حتی منظورمان می تواند اشعه آفتاب باشد. شما میدانید که وقتی به مدت زیاد در معرض اشعه آفتاب قرار می گیریم، پوست دچار سوختگی می شود که در واقع علت آن، از بین رفتن سلول های پوستی است. همین اتفاق در رادیوتراپی هم می افتد. حتی به تعبیری، چون در رادیوتراپی نیاز به گذر از بافت های پوست و دسترسی به بافت های زیرین است، از اشعه های مضرتر که قدرت نفوذ به لایه های زیرین را دارند استفاده می شود که بالطبع، خسارتی که در سر راه خود به بافت های سالم میزنند بیشتر است. رادیوتراپی به منظور از بین بردن توده های سرطانی در بدن (به شرطی که محدود و کوچک باشند) به کار می رود. در واقع برای توده هایی که در مراحل خیلی اولیه سرطانی شدن قرار دارند و یا توده هایی که اصطلاحأ سرطان های درجا هستند، استفاده از تکنیک رادیوتراپی به خوبی موفقیت آمیز است. پس نتیجه صحبت این است که اگر توده بزرگ (قبلأ راجع به ملاک بزرگ و کوچک بودن توده ها صحبت کرده ایم) و منتشر ( یعنی چند توده جدا از هم) باشد، استفاده از رادیوتراپی چندان اثربخش نیست. یک حسن رادیوتراپی آن است که از استخوان هم رد می شود یعنی برای توده های مغزی (که داروی شیمی درمانی دسترسی ندارد) و متاستازها و یا توده های استخوانی هم می توانیم رادیوتراپی انجام دهیم که معمولأ در این مواقع نقش رادیوتراپی، تسکین دهنده درد و جلوگیری از گسترش ضایعه به صورت موقت است. البته حتمأ تصدیق می کنید که آن اشعه قدرتمندی که برای گذر از استخوان جمجمه استفاده میشود قطعأ در سر راهش، قسمت های سالم مغز را هم میتواند از بین ببرد (که اثرش را مثلأ در از دست دادن حافظه و یا تعادل و یا تغییر خلق و خو و رفتار در کسانی که رادیوتراپی مغز می شوند، می توانیم ببینیم) و نکته دیگر این است که اثرات مضر رادیوتراپی بر سلول های سالم آنقدر زیاد است که معمولأ هیچ عضوی را نمیتوان دو بار رادیوتراپی کرد (مگر در موارد خیلی ضروری). معمولأ تصمیم پزشک برای رادیوتراپی دوباره یک عضو، به خیلی از عوامل از جمله تاریخ رادیوتراپی قبلی بستگی دارد. ضمنأ رادیوتراپی عوارض جانبی دیررس هم میتواند داشته باشد که از شش ماه تا چند سال بعد از رادیوتراپی بروز می کند که بعضی از عوارض جانبی دیررس شامل مشکلات مغزی، ناباروری، ناراحتی های موضعی، مشکلات و ناراحتی های دهان از عوارض جانبی آن هستند. رادیوتراپی می تواند باعث آسیب و ضعف بافت قسمتی که در حال درمان است شود. این موضوع می تواند باعث کاهش حرکت مفاصل مانند فک ها، شانه یا استخوان لگن شود. گاهی مشکلات مفاصل ماه ها تا سال ها بعد از اتمام رادیوتراپی بروز می کند. البته رادیوتراپی هم به مانند شیمی درمانی، عوارض جانبی عمومی (مثل تهوع، استفراغ، ریزش موضعی مو، سوختگی موضعی و …) را میتواند داشته باشد که با اتمام رادیوتراپی به تدریج این نوع عوارض نیز بهبود پیدا می کنند. در رادیوتراپی تومورهای سطحی (مثل پستان و پوست) از اشعه سبک تر استفاده می کنند وبه همین دلیل هم عوارضشان کمتر است. مثلأ در رادیوتراپی پستان، برخی بیماران فقط دچار سوختگی پوست می شوند. اما در تومورهای عمقی تر مثل تومورهای شکمی، به دلیل اینکه اشعه می بایست از چندین لایه پوست و چربی و بافت همبندی گذر بکند و سر راه خود به همه سلول ها صدمه میزند، عوارض شدیدتری هم دارد و مثلأ اغلب بیماران از درد و سوزش شکم، مدت ها پس از انجام رادیوتراپی رنج می برند. بنابراین رادیوتراپیست ها سعی می کنند که تا حد ممکن در محلی نزدیکتر به تومور، اشعه را رها کنند تا تاثیر آن بیشتر شود و عوارض آن کمتر باشد. مثلا به تازگی از رادیوتراپی در حین جراحی استفاده می کنند. در این روش همه لایه ها کنار زده شده و جسم تومور مشخص است. یکی دیگر از این تکنیک ها، دسترسی به اعضای داخلی از طریق حفرات بدن است مثلا از طریق واژن به دهانه رحم و رحم دسترسی پیدا می کنند و اشعه را از طریق سوزن هایی که در دهانه رحم و یا رحم کار گذاشته می شود، ارسال میکنند. همچنین در رادیوتراپی تیرویید و سرطان های گلو هم از همین شیوه استفاده می شود. در برخی موارد نیز از تزریق ماده رادیواکتیو به بدن استفاده می شود. یکی از پرکاربردترین موارد استفاده از رادیوتراپی، در گره های لنفی است (به آن ها، غده های لنفی و یا عقده های لنفی هم می گویند) این گره ها هم کوچکند، و هم اینکه تراکم سلو ل های آن ها، اجازه نفوذ دارو های شیمی درمانی را به سختی میدهد. بنابراین در کلیه مبتلایان به سرطان که دچار آلودگی گره های لنفی اطراف محل تومور هم هستند (مثل زیر بغل در مبتلایان به سرطان پستان) رادیوتراپی می بایست انجام شود. این صحبت به این معناست که اگر گره لنفی بیمار در حین جراحی آلوده و یا مشکوک به آلودگی نبوده، نیاز به رادیوتراپی پس از شیمی درمانی هم ندارد. نکته مهم این است که برخی بیمارانی که گره های لنفیشان به وسیله جراحی خارج شده، دچار لنف ادم ( تورم دست یا پا) می شوند که برخی منابع می گویندکه رادیوتراپی میتواند با تخریب گره های لنفی سالم باعث تشدید لنف ادم در این بیماران شود. منابع: https://www.nhs.uk/conditions/radiotherapy https://www.macmillan.org.uk/information-and-support/treating/radiotherapy/radiotherapy-explained/what-is-radiotherapy.html... Read more...

فوریه 2, 2018مقالات آموزشی در خصوص سرطانپستان سالم ( علل و علائم و پیشگیری از سرطان پستان): پستان ها به عبارتی یکی از مهمترین اعضاء بدن زنان و فرم دهنده شخصیت جنسی آنان می باشند. به همین دلیل کوچکترین نقصانی در این عضو موجب سلب آسایش روانی زنان و ایجاد استرس و اضطراب برای آنان میشود. پستان ها وظیفه تغذیه فرزندان، حمایت از لذت جنسی و شکل دهندگی بخشی از هویت هر فرد را به عهده دارند. آشنایی با شکل فیزیکی و یا احساس بافتی که در هنگام لمس رخ می دهد، قطعأ اولین قدم در برخورداری از سلامت پستان در طول دوره زندگی است. پستان ها به مانند کل بدن هر فرد، در شکل و اندازه های مختلف وجود دارند. بافت آنها متغیربوده و در طول زمان و با افزایش سن تغییر میکند. پستان ها معمولا متقارن هستند اما در بیشتر افراد یکی از پستان ها کمی افتاده تر از پستان دیگر به نظر میرسد. در دوره های مختلف زندگی هر زن نظیر سیکل عادت ماهانه، حاملگی، شیردهی، یائسگی و یا حتی با توجه به نوع تغذیه و یا سن شخص، تفاوت زیادی در شکل و لمس پستانها ایجاد میشود. برخی از زنان بزرگ شدن طبیعی و یا احساس احتباس مایع که ممکن است دردناک هم باشد را در طول دوره ماهانه و به طور مرتب تجربه میکنند. پستان ها از بافت نگهدارنده ( کلاژن) که وظیفه سفت و خوش فرم نگهداشتن پستان را دارد و نیز سلولهای شیرساز، لوله های شیربر و بافت چربی تشکیل شده اند. با افزایش سن، بافتهای مربوط به شیر و همچنین بافت کلاژن تضعیف شده و تحلیل می رود و اکثر حجم پستان از سلولهای چربی تشکیل میشود که بدلیل عدم حمایت بافت کلاژن، پستانها از فرم گرد و محکم خود خارج شده و افتادگی پیدا میکنند. این مساله در زمان تغییرات شدید هرمونی ( مثل هنگام شیردهی بعلت ازدیاد بافت چربی) و پس از یائسگی (حتی اگر در سنین پایین تری اتفاق بیفتد) نیز دیده میشود. با توجه به اینکه در هر جامعه ای فشارهای تبلیغاتی و فرهنگی زیادی در معرفی اندازه های پستان وجود دارد، معمولا نمیتوان یک تعریف و نشانی خاص و واحد بعنوان پستان نرمال ارائه داد. برداشت عامیانه از پستان نرمال معمولا آن چیزی است که در تبلیغات رسانه ای و به منظور فروش محصولات پوشاکی مختلف و یا در فیلمهای سینمائی که به منظور اشاعه یک فرهنگ خاص ساخته میشوند، دیده میشود. به همین منظور هم اغلب، هزینه های زیاد برای بزرگ و یا کوچک نمایاندن پستانها و تن دادن به اعمال جراحی بدون توجه به تبعات آنها به افراد و خانواده ها تحمیل میشود. نکته مهمی که جدیدأ قابل گوشزد است آن است که مشاهده شده محصولاتی با عنوان “محصولات صورتی” و با هدف بهره برداری از رنگ روبان صورتی و به نام محصولات ضد سرطان پستان عرضه میشود که بعضا خودشان در دسته محصولات سرطان زا قرار میگیرند. بنابراین مهمترین مساله این است که هر خانمی از ابتدای بلوغ با نگاه کردن به خود در آیینه، با شکل ویژه پستان خود و با لمس آن در هنگام خواب و در هفته ابتدایی عادت ماهانه، با احساس لمسی (پستی و بلندیهای داخلی) سینه خود آشنا شود. منبع: http://www.cwhn.ca/en/node/44822 توصیه هائی برای داشتن پستان سالم ورزش، ورزش و باز هم ورزش دلیل این تاکید در توصیه به ورزش چیست؟ سلولهای چربی محل تجمع استروژن است که سطح بالای این هرمون در بدن به عنوان عامل سرطانهای اصلی زنان شناخته شده است. سلولهای چربی اغلب در کمر، باسن، رانها و حتی در خود پستانها تجمع پیدا میکنند. ورزش میتواند تعداد سلولهای چربی را کاهش دهد وبدین ترتیب بدن شما در مواجهه با مقادیر زیادتر از حد استروژن قرار نخواهد گرفت. به توصیه متخصصین حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت متوسط بدنی در طی هفته برای جلوگیری از ازدیاد سلولهای چربی لازم است که البته می بایست در روزهای مختلف تقسیم شود. چنانچه با کمبود وقت مواجهید میتوانید ۷۵ دقیقه ورزش با شدت بالاتر را جایگزین آن نمایید. مصرف میوه و سبزیجات: مصرف مقادیر مناسبی میوه و سبزیجات از نکات بسیار مهم در پیشگیری از ابتلا به سرطان است. اکثر پژوهشهای اخیر پیشنهاد میکنند که استفاده از میوه و سبزیجات، از طریق افزایش آنتی اکسیدانها، به بالا رفتن مقاومت بدن در مقابل سلولهای سرطانی کمک میکند. پیشنهاد میشود که همواره از نیمی از بشقاب وعده های غذایی شما با سبزیجات پر شده باشد که در این میان استفاده از انواع کلم و فلفل دلمه های رنگی وهمچنین صیفی جات رنگین مثل گوجه فرنگی و هویج توصیه شده است و تاکید شده که مصرف انواع میوه جات خصوصأ سیب، انگور قرمز و میوه های تابستانی و همچنین مغزهای متنوع خصوصأ بادام و گردو فراموش نشود. عدم مصرف الکل: طبق تحلیلی که بر روی ۵۳ تحقیق جداگانه انجام شده، زنانی که الکل مصرف میکنند حداقل ۱٫۵ برابر بیشتر از زنان دیگر در معرض ابتلا به سرطان سینه (سرطان پستان)  قرار میگیرند. محدود کردن مصرف گوشت قرمز: گوشت قرمز حاوی مقادیر بالائی چربی است. پس توصیه میشود برای جبران پروتئین بدن از گوشت پرندگان و خصوصأ ماهی استفاده کنید. محدود کردن مصرف قند و شکر: شیرینی جات، شکلات و نوشابه ها حاوی مقادیر نسبتا زیادی از شکر هستند و در ساده ترین حالت به ایجاد چاقی و افزایش وزن کمک میکنند که افزایش تعداد مبتلایان به سرطان پستان را به دنبال داشته است. پس سعی کنید در حد امکان مصرف قند و خوراکی های شیرین شده را به حداقل برسانید. استفاده از خواب خوب شبانه: بیدارمانی تا دیروقت و قرار گرفتن در معرض روشنایی مصنوعی چراغها، میتواند سطح هرمون ملاتونین را در بدن کاهش دهد. تحقیقات اخیر نشان میدهد که ملاتونین در تنظیم سطح استروژن موثر است و کاهش آن میتواند به افزایش ترشح استروژن منجر گردد. پیشنهاد میشود که حداقل بین ۷ تا ۸ ساعت خواب شبانه داشته باشید. استفاده از فولیک اسید را فراموش نکنید: اسید فولیک یکی از پایه های استفاده از آهن در بدن است. اسید فولیک میتواند در بازسازی صدمات DNA کمک کننده باشد (صدمات DNA منجر به جهش ژنی شده و نهایتأ موجب ایجاد سرطان میشود). فولاتها که ترکیبات دارای اسید فولیک هستند در غذاهائی مانند اسفناج، لوبیا چشم بلبلی و دیگر غلات و حبوبات یافت میشوند. اما کمبود آنها را میتوان با مصرف قرصهای استاندارد حاوی اسید فولیک ( مثل داروئی به نام هماتینیک) نیز جبران کرد. دعوا نکنید:  برخی محققین معتقدند که عوامل روانی نیز میتوانند ریسک ابتلا به سرطان را افزایش دهند. از جهت دیگر، افراد مختلف پس از جرو بحث با دیگران، تمایل زیادی به کشیدن سیگار و یا مصرف الکل پیدا میکنند و یا اینکه در حالت استرس پرخوری میکنند که هر سه عامل موجب افزایش ریسک ابتلا به سرطان میشود. میتوانید با یادگیری تکنیکهای کنترل خشو به سلامتی خود کمک کنید. وزن خود را کنترل کنید: مطمئن باشید که هرگونه اضافه وزن در شما مربوط به تجمع چربی در قسمتی از بدن شماست. این تجمع میتواند در اطراف کمر، باسن، رانها و حتی در خود پستانها اتفاق بیفتد. تجمع چربی مساوی است با انباشته شدن استروزن در بدن، که می تواند علت ابتلای به سرطان پستان باشد. بنابراین با نگهداشتن وزن خود در محدوده نرمال میتوانید به همین سادگی خطر ابتلا به سرطان را از خود دور کنید. چنانچه دارای پستانهای حجیم و بزرگتر از معمول هستید، توصیه میشود با مشورت پزشک نسبت به کاهش حجم پستانها و کوچک سازی آنها اقدام کنید. از لباس های راحت استفاده کنید: استفاده از لباسهای تنگ و خصوصآ کرست و سوتین تنگ به افزایش فشار بر روی پستانها منجر میشود که در ساده ترین وضعیت درد سینه ها را به دنبال دارد. البته ارتباط پوشیدن کرست تنگ با سرطان هنوز در دست مطالعه است اما حداقل ترین توصیه آن است که در هنگام خواب از سوتین استفاده نکنید. بدن خود را بشناسید: اگر چه معاینه کردن سینه توسط خود شخص نتوانسته کاهش تعداد مبتلایان به سرطان پستان را به دنبال داشته باشد، اما مهم این است که شکل و بافت پستان خود را بشناسید و با توده های نرمال داخل پستان خود آشنا باشید. این مساله به شما کمک میکند تا با احساس و یا مشاهده کوچکترین تغییری در پستان خود به پزشک مراجعه کنید. منبع: http://www.self.com/wellness/health/2013/10/tips-for-good-breast-health/ علائم شایع در بیماریهای پستان احساس درد در پستان: بیش از دو سوم زنان در طول زندگی خود احساس سفت شدگی دردناک و یا درد پستان را تجربه کرده اند. احساس درد خصوصأ پیش از دوران هر پریود ماهیانه امری طبیعی است. وجود التهاب و یا کیست نیز در پستانها میتواند باعث ایجاد درد شود. دردهای شایع پستان به دو دسته دوره ای و غیردوره ای تقسیم میشود که دردهای دوره ای در زنان ۳۰ تا ۳۵ سال در نیمه دوم قاعدگی یا در صورت مصرف هرمون دیده می شود. دردهای دوره ای غالبأ دو طرفه هستند و به علت شدت درد به زیربغل منتشر می شوند و همچنین با مصرف کافئین یا در صورت اضطراب و افسردگی تشدید می شوند. دردهای غیر دوره ای بدون ارتباط با قاعدگی هستند، معمولا در افراد بالای ۴۰ سال دیده می شوند و ماهیت سوزنی یا کششی دارند. علت دردهای غیر دوره ای عمومأ کیست های ناحیه سینه، دردهای قلبی و عضلانی، توده های خوش خیم و یا بدخیم پستان هستند. نکته مهم آن است که درد عمومأ علامت خوبی است و سرطان در مراحل اولیه به ندرت با درد در ارتباط است یعنی وجود درد به این معنا است که شما دچار یکی از بیماری های غیر سرطانی پستان هستید. اگر پستان شما متورم و حساس شده و یا پوست آن قرمز است و همچنین تب دارید، ممکن است به ورم پستان مبتلا شده باشید که با تجویز آنتی بیوتیک توسط پزشک رفع میشود. برای جلوگیری از دردهای پستان در دوران عادت ماهانه میتوانید به ورزش روی بیاورید. بهتر است یک ورزش غیر محرک مثل یوگا را انتخاب کنید. از رژیم غذائی کم چرب استفاده کنید و از مصرف الکل دوری کنید. از کرستی استفاده کنید که فشار زیاد به سینه ها وارد نکند. اما اگر درد جدید بوده، به خصوص در یک پستان بوجود آمده و برای چند هفته ادامه داشته است، حتما باید توسط پزشک بررسی شود منبع:

NBCF breast pain icon

احساس توده و برآمدگی: یافتن توده در پستان میتواند وحشتناک باشد اما نکته امید بخش آن است که اکثر توده های داخل سینه سرطانی نیستند.  از هر ۵ احساس توده ۴ تایش خوش خیم است که میتواند بر اثر کیست و یا فیبروز و یا تجمع مایع باشد. توده های پستانی میتوانند بر اثر عفونت و یا ضربه ایجاد شده باشند. وجود کیست در پستان در زمان یائسگی کاملا طبیعی است. چنانچه کیستها در سنین پایینتر بوجود آمده باشند احتمال رسوب مواد طبیعی بدن در آنها و تبدیل به فیبرو آدنوم همواره وجود دارد. در حدود نیمی از زنان در سنین باروری دچار تغییرات فیبروکیستیک میشوند. پزشک شما میتواند کیستها را توسط سوزن و سرنگ تخلیه کند و همچنین امکان دارد که کیستها خودبخود ناپدید شوند. برای جلوگیری از ایجاد فیبروکیستها سعی کنید مصرف نمک، الکل و کافئین را خصوصأ در یک هفته مانده به شروع عادت ماهانه محدود نمایید و سعی کنید از رژیم غذائی با فیبر بالا که از طریق مصرف میوه و سبزیجات تامین میشود استفاده کنید. برخی تحقیقات نشان میدهد که استفاده از کپسولهای حاوی ویتامین E میتواند به تسهیل علائم و راحتی بیشتر شما کمک کند. ترشحات نوک پستان: ترشح از نوک پستان سومین شکایت شایع در زنان بعد از درد و احساس توده است. خروج ترشحات میتواند با تغییرات هرمونی، مصرف داروها، آبسه پستان، عفونت و یا کیست ارتباط داشته باشد و معمولا در زنانی دیده میشود که حداقل یک بارداری داشته اند و هنوز یائسه نشده اند. همچنین اگر شما در حال شیردهی باشید، میتواند اتفاق بیفتد. در بسیاری از اوقات ترشح نوک پستان نشانه سرطان نیست. در هنگام وجود ترشح از فشردن نوک پستان توسط خود و یا همسرتان اجتناب کنید چرا که این عمل باعث افزایش ترشحات میشود. بسته به علت زمینه ای ترشح شما ممکن است که به تجویز دارو توسط پزشک نیاز داشته باشید. اگر ایجاد ترشح بدلیل عملکرد طبیعی هرمونی بدن شما باشد و یا در فاصله نزدیکی پس از بارداری ایجاد شده باشداغلب خودبه خود از بین خواهد رفت. چنانچه ترشح برای بیش از دو هفته ادامه داشته باشد و به خصوص فقط از یک پستان باشد و یا اینکه بدون فشار بیرون بیاید می بایست حتمأ به پزشک مراجعه کنید. پوسته پوسته شدن هاله دور نوک پستان و یا خونریزی از نوک پستان نیز می بایست باعث تعجیل شما در مراجعه به پزشک شود. فرو رفتگی نوک پستان: از هر ۳۰زن ، یک نفر با فرورفتگی نوک پستان متولد می شود.در طول زندگی نیز متعاقب اعمال جراحی سینه، از جمله بیوپسی، درآوردن کیست و یا جراحی پلاستیک و همچنین پس از ابتلا به عفونت، نوک پستانها میتواند به داخل فرورفتگی پیدا کند. اما اگر تورفتگی بدون وجود هیچیک از عوامل بالا و به تازگی ایجاد شده باشد می بایست سریعأ به پزشک مراجعه شود. شیر دهی به فرزند با نوک پستان وارونه میتواند یک چالش جدی برای مادران باشد. برای اصلاح این وضعیت بوسیله مکش یا هر راه دیگری از پزشک خود کمک بخواهید. تغییر در شکل و اندازه: ورزش شدید، از دست دادن وزن و یا افزایش آن، بارداری و قاعدگی میتواند باعث ایجاد تغییر در شکل و اندازه پستانها شود. در حدود یک پنجم زنان پس از یائسگی دچار بزرگی پستان بدلیل تجمع بافت چربی میشوند. شواهدی وجود دارد که احتمالأ تزریق بوتاکس میتواند به قوام و جلوگیری از شل شدن پستانها کمک کند بخصوص در هنگامی که با ورزش عضلات سینه ای تقویت شده باشند. همچنین ترک سیگار و اجتناب از قرار گرفتن سینه ها در معرض آفتاب میتواند به مقاومت پوست پستان در برابر کشش و افتادگی کمک کند. اما به طور کلی استفاده از یک سوتین مناسب معمولی و یا ورزشی میتواند به ایجاد ظاهر خوب و استحکام بخشی سینه ها کمک کند. به طور کلی زنان نباید تغییر در اندازه و شکل سینه هایشان را نادیده بگیرند، خصوصأ هنگامی که تغییر فقط دریکی از پستانها اتفاق بیفتد. اما ضخیم شدن پوست، قرمزی، پوسته پوسته شدن نوک پستان و تورفتگی آن نیز میتواند از نشانه هائی باشد که مراجعه شما به پزشک را سرعت ببخشد. معاینات دوره ای سلامت پستان: غربالگری و تشخیص زودرس سرطان به سرطان پستان به سه روش زیر انجام می‌شود: ۱) خودآزمایی پستان توسط خود فرد ۲) معاینات دوره‌ای توسط پزشک ۳) انجام ماموگرافی البته باید توجه داشته باشید که خود آزمایی پستان به تنهایی به هیچ وجه کافی نیست و جای معاینه پزشک را نمی گیرید. علاوه بر آنکه خودتان را معاینه می کنید حتما باید بصورت منظم و سالانه به پزشک مراجعه کنید تا بصورت کامل تحت معاینه قرار بگیرید.   ۱٫ مراقبت از پستان و معاینه توسط خود فرد ( خودآزمایی پستان): همراه با آموزش تصویری با شروع ۲۰ سالگی باید با خانم ها درباره فواید و محدودیت های خودآزمایی پستان توسط خود فرد صحبت شود. زنان باید از چگونگی لمس طبیعی پستان هایشان آگاه شوند و هرگونه تغییر جدیدی در پستان ها را فوراً به متخصص گزارش دهند. یافتن تغییر در پستان ها به معنی وجود سرطان نیست. با آگاهی از حالت طبیعی پستان، زنان قادر خواهند بود متوجه هرگونه تغییری در پستان ها شوند و این کار را با لمس پستان به صورت قدم‌ به‌ قدم و استفاده از جدولی برای معاینه پستان هایشان انجام می دهند. اگر شما می خواهید این کار را انجام دهید، اطلاعات زیر به صورت قدم‌ به‌قدم به شما کمک می‌کند. بهترین زمان برای انجام معاینه، زمانی است که پستان ها حساس یا متورم نیستند. خانم های باردار، شیرده یا افرادی که ایمپلنت های پستان دارند نیز می توانند این کار را به طور منظم انجام دهند. زنانی که پستان هایشان را معاینه می کنند باید در طی معاینات دوره-ای شان در مراکز بهداشتی درمانی این کار را مرور کنند. این معاینات دوره ای برای همه زنانی که خود را معاینه می کنند یا این کار را انجام نمی دهند، صورت می گیرد. زنانی که خودآزمایی انجام نمی دهند، باید به پستان هایشان توجه داشته باشند و هرگونه تغییری را بدون درنگ گزارش کنند. توجه داشته باشید که خودآزمایی پستان به‌تنهایی کافی نیست و غربالگری محسوب نمی‌شود. حتماً باید معاینه بالینی توسط پزشک به‌صورت سالانه انجام شود. آموزش تصویری خودآزمایی در اینجا قابل دسترس است   ۲٫ معاینه بالینی پستان توسط پزشک معاینه بالینی پستان، معاینه پستان توسط یک متخصص بهداشتی نظیر پزشک، پرستار کارآموزده، پرستار یا دستیار پزشک است. برای این کار شما باید لباس هایتان را از ناحیه کمر به بالا درآورید. متخصص ابتدا به تغییر اندازه و شکل پستانتان توجه می‌کند، سپس با نوک انگشتان، به‌آرامی پستان هایتان را لمس می‌کند. به شکل و انسجام بافت پستان ها، محل هر توده و چسبیدگی توده به پوست یا بافت های عمقی تر باید توجه زیاد شود. ناحیه زیر بغل‌ها نیز باید معاینه شود. زمان انجام معاینه بالینی پستان توسط پزشک بهترین فرصت برای متخصص است که به خانمی که نمی داند چگونه خودش پستان هایش را معاینه کند. از پزشک یا پرستارتان بخواهید به شما آموزش دهد و از روش معاینه شما یعنی خودآزمایی آگاهی یابد. یک معاینه بالینی کامل درصورتی‌ که به‌صورت صحیح انجام شود تقریباً ۱۵ دقیقه طول می‌کشد. •در سنین کمتر از ۴۰ سالگی هر ۲-۳ سال یک‌بار برای معاینه به پزشک مراجعه کنید. (اما در صورت احساس توده و یا هرگونه تغییری در پستان بیدرنگ به پزشک مراجعه نمایید) •از سن ۴۰ سالگی، هرسال یک‌بار برای معاینه به پزشک مراجعه کنید. •در کسانی که خطر سرطان پستان در آن‌ها بالاتر است ( سرطان در خانواده شان وجود داشته است و یا دارای دو یا چند عامل خطر با هم هستند) باید فواصل معاینه کمتر باشد. حتی اگر هرماه خودتان معاینه را انجام می ‌دهید، باید برای معاینه سالانه به پزشک مراجعه کنید.   ۳٫ ماموگرافی: مامو گرافی توسط اشعه X و گرفتن عکس رادیولوژی از پستان انجام می‌شود. منجر به تشخیص زودهنگام سرطان‌ها می‌شود و از سن ۵۰ سالگی به بعد توصیه می‌شود. البته دقت داشته باشید که اگر ماموگرافی منفی شد، خطر وجود سرطان بسیار کم است. هرچند در بعضی موارد ممکن است ماموگرافی هم سرطان را تشخیص ندهد. ماموگرام، عکس‌برداری از قفسه سینه با اشعه X است. ماموگرام برای تشخیص سرطان پستان در زنان دارای علائم، کاربرد دارد. ماموگرافی به عنوان غربالگری به‌منظور جستجوی سرطان پستان در زنان فاقد علامت که به‌ظاهر هیچ‌گونه علامتی ندارند کاربرد  دارد.در این روش معمولاً از ۲ رخ (نمای) هر پستان تصویربرداری به عمل می آید. وسایل طراحی شده برای انجام ماموگرافی مدرن پستان از مقادیر بسیار کم اشعه که معمولاً دوز آن حدود ۰٫۱ تا ۰٫۲ راد به ازای هر تصویر، استفاده می کنند. ابزارهای انجام ماموگرافی مطمئن و بی خطر هستند و تا حد ممکن از کم ترین مقادیر اشعه استفاده می‌شود. بسیاری از مردم از قرار گرفتن در برابر اشعه X نگران هستند، اما میزان اشعه در ماموگرافی مدرن، خطر بروز سرطان پستان را به طور محسوسی افزایش نمی دهد. در انجام ماموگرافی، پستان بین دو صفحه، فشرده و پهن می‌شود تا بافتش گسترش یابد. اگرچه این کار دقایقی ناراحت کننده است اما در یک ماموگرافی خوب، فشردگی فقط چند ثانیه طول می کشد و کل ماموگرافی غربالگری حدود ۲۰ دقیقه طول می کشد. این روش یک تصویر سیاه‌وسفید از بافت پستان بر روی یک ورقه بزرگ فیلم است.   سرطان پستان: سرطان پستان یکی از شایع ترین سرطانها در میان زنان ایرانی است و سالانه بین ۵ تا ۶ هزار زن به این بیماری مبتلا می شوند. در این نوع سرطان، مبتلایان شانس بالائی برای زنده ماندن و طول عمر طبیعی دارند مشروط به اینکه اولا از عوامل ایجاد کننده سرطان دوری کنند و دیگر اینکه به موقع برای معاینات دوره ای به پزشک مراجعه کنند. سرطان پستان یکی از انواع سرطانهائی است که امکان پیشگیری و یا تشخیص زودهنگام دارد و تنها شرط آن هشیار بودن جامعه و بخصوص زنان نسبت به آن است. استعمال دخانیات بخصوص قلیان از عوامل بسیار خطرناک ابتلا به سرطان پستان به شمار میرود. همچنین افزایش وزن غیرطبیعی و مصرف ترکیبات هرمونی نیز از عوامل موثر در ابتلا به این سرطان محسوب می شود. همچنین وجود سابقه سرطان فامیلی در افزایش شانس ابتلا به سرطان در افراد موثر است. سن بالا، اولین حاملگی بالای ۳۰سال، قاعدگی زیر ۱۲ سال، یائسگی بالای ۵۰ سال ، عدم حاملگی، عدم شیردهی و هرمون درمانی پس از یائسگی از عوامل خطر دیگر ابتلا به سرطان پستان هستند.   علائم سرطان پستان: ۱- توده بدون درد: در واقع توده بدون درد شایع ترین علامت سرطان است که در ۷۵% موارد توسط خود بیمار و یا پزشک کشف می شود و با توجه به اینکه توده هم در بیماریهای خوش خیم و هم بدخیم می تواند دیده شود، در صورت لمس هر توده ای در پستان به پزشک مراجعه شود. ۲- تغییر شکل ظاهری پوست پستان: وجود هر گونه تغییر رنگ که خصوصأ اگر در یک پستان بوجود بیاید و همچنین تغییر شکل پوست به آنچه اصطلاحأ پوست پرتغالی گفته میشود می بایست شک فرد را نسبت به ابتلا به سرطان برانگیزد. ۳- فرورفتگی یا کشیدگی پوست: تومور سرطانی همچنان که نسوج اطراف خودش را درگیر میکند، باعث کوتاه شدن رباط های نگاه دارنده پوست پستان می شود و این تغییر به نوبه خود موجب ایجاد فرورفتگی در محلهای مختلف پستان می شود. البته کشیدگی پوست دلیل قطعی ابتلا به سرطان نیست و گاهی به دنبال بیماریهای خوش خیم پستان نیز یافت می شود. ۴- تغییرات نوک پستان: در برخی از افراد، فرو رفتگی نوک پستان ممکن است متعاقب شیردهی یا پس از دوران بلوغ و بدون نشانه خاصی ایجاد شود که قابل برگشت است، اما در سرطان این فرورفتگی حالت ثابت دارد و با معاینه دقیق پستان ممکن است توده ای در زیر نوک پستان مشخص شود. ۵- وجود جوش در هاله اطراف نوک پستان: در افراد مشکوک به ابتلا به سرطان، جوشها معمولأ در یک پستان بوجود می آیند و به راحتی با جوش معمولی اشتباه گرفته می شوند. نوک سینه معمولأ خارش دار و فلس مانند و قرمز رنگ میشود جوش ها ممکن است گسترش یابند و یا ممکن است موجب یک زخم باز در نوک سینه شوند و یا علائمی شبیه اگزما داشته باشند. ۶- تغییرات در اندازه پستان: گاهی اوقات بدلیل بزرگی بیش از حد تومور در یک پستان، پستانها از حالت متقارن خارج شده و به طور واضح پستان یک طرف بزرگتر از طرف مقابل می شود. ۷- ترشح از نوک پستان: ترشحات نوک پستان معمولأ به دنبال بیماریهای خوش خیم پستان ایجاد می شود، اما بدلیل همراهی این علامت با احتمال وجود سرطان، بررسی دقیق آن ضروری است . ترشح خونی که خود به خودی است و از یک پستان و یک مجرا خارج می شود، احتمال بیشتری در همراهی با سرطان دارد. ترشحاتی که شک به وجود سرطان را ایجاد می کنند شامل ترشحات خونی یا آبکی، ترشحاتی که خود بخودی و بدون فشار خارج می شوند، ترشحاتی که از یک پستان و از یک مجرای نوک پستان خارج میشوند، ترشحاتی که همراه توده باشند و ترشحات پس از یائسگی می شوند. ۸- لمس برجستگی زیر بغل و یا داخل ترقوه: هرگونه احساس سفتی و یا برجستگی بزرگتر از یک دانه نخود در زیر بغل و یا داخل و بیرون استخوان ترقوه می بایست مورد توجه قرار بگیرد   منبع: www.besthealthmag.ca/best-you/girlfriends-guide/healthy-breast- guide#sf2w7Ao5R4umZEFm.97   آیا می‌توان سرطان پستان را زودتر تشخیص داد؟ به‌ غیراز تغییر شیوه زندگی مهم‌ترین کار، استفاده از روشی برای تشخیص زودهنگام این سرطان است، کشف زودهنگام به معنی کاربرد روش‌هایی برای تشخیص زودتر سرطان پستان است. سرطان هر چه زودتر تشخیص داده بشود بهتر به درمان پاسخ می‌دهد و در بیشتر موارد قابل درمان است، سرطان پستان در اکثر موارد به دلیل بزرگ شدن و گسترش یافتن به بافت‌های خارج از پستان تشخیص داده می‌شود. برعکس در هنگام غربالگری،‌توده سرطانی زمانی تشخیص داده می‌شود که بسیار کوچک است و فقط به بافت‌های پستان محدود است و در بیشتر موارد کاملاً قابل‌درمان است و از مرگ‌ومیر بیماران می‌توان جلوگیری کرد.   خواندن ۷۶۲۲۳ دفعهآخرین ویرایش در پنج شنبه, ۰۵ آذر ۱۳۹۴ ساعت ۰۵:۰۲... Read more...